Birkaç gün önce MEB Şura Salonu'nda Erkan Oğur ve İsmail H. Demircioğlunu dinleme fırsatı buldum. Erkan Oğur konseri kendisinin Yoda soyundan geldiğine inanmama sebep olan şu sözerle açtı:

Müzik konuşulmaz. Yapılır ya da yapılmaz...

Konserde benim için en büyük hayal kırıklığı ise Erkan Oğur'un pek konuşamayan bir insan olmasına rağmen o gün gevezeliğinin üzerinde olmasıydı. Ne yazık ki çok iyi bir müzisyen olmak sizi çok iyi bir konuşmacı yapmıyor.

İşin magazin kısmını geçersek, konser nasıldı? Açıkçası konser benim Erkan Oğur'dan beklediğim enerjiyi içermiyordu. Konserin ilk yarısı boyunca üst üste 6-7 tane ağıt çalınması da bu yorgunluk hissini artırdı. Neyseki konserin ikinci yarısı birinci yarısına oranla biraz daha canlı parçalar içeriyordu. Özellikle artık konserlerinde daha poitik ağırlıklı hareket eden Erkan Oğur'un "Ey Zahit Şaraba Eyle İhtiram" ve "Eşeği Saldım Çayıra" gibi türküleri "hükümetlere" ithaf etmesi oldukça eğlenceliydi. Tabiiki Erkan Oğur ve İsmail H. Demircioğlu'nun çaldıkları her parçada virtüöz olduklarını kanıtlamaları gibi bazı detaylar da vardı... Konserin sonunda ise o dakikaya kadar ölgün ve ruhsuz bir şekilde konseri izleyip hiç bir katılım göstermeyen izleyici (ben de bu gruba dail olduğumu itiraf edeyim) ancak sanatçılar bis yapınca biraz olsun söylenenlere katıldı.

Not: #fazlamesai, blogların gücünü ispatlarcasına eski günlerini yeniden yaşıyor. Yoksa siz hala katılmadınız mı? Biz çok eğleniyoruz...

Not2: Recai Hocam'a göz kırparak bundan sonra Lexical Closure yerine Lafzî Muhasara karşılığının kullanılmasını oylamaya açıyorum.